Dag 10 - Aangekomen in Budva (Montenegro)

Wat een nacht.. beide vreselijk slecht geslapen. Maar slecht geslapen of niet, de wekker ging wel alweer om 05.45 uur. Nog snel wat kleding opvouwen en de laatste spullen inpakken en dan op naar Montenegro. We hebben nog wat flessen frisdrank ingeslagen bij de supermarkt, want Montenegero is vergeleken met Bosnië weer iets duurder. We hadden de auto mooi voor het appartement gezet, op de parkeerplaats van het hotel ( 1,50 KM/ €0,75 voor een uurtje) er tegenover, zo hoefden we niet te slepen met al onze spullen (we hebben uiteraard weer veelste veel meegenomen). 

En toen.. telefoon van Yannic weg. Hele auto nogmaals op nieuw doorzocht. Het appartement konden we niet meer in (appartement was nog open, want de sleutels lagen binnen en we mochten de deur zo achter ons dicht trekken. Nadeel is dat je vanaf de buitenkant het trappenhuis niet meer in kon) en we wisten vrijwel zeker dat daar niks meer lag. Na ongeveer een kwartiertje wachten kwamen er mensen die hun appartement in het zelfde gebouw hadden als wij, snel erachter aangelopen zodat we toch voor de zekerheid nog in het appartement konden gaan zoeken. Yes, de telefoon lag nog in het appartement. 

Nu zijn we echt klaar om te vertrekken. We konden nog goed 200 KM rijden voordat we moesten tanken, maar deden het toch voor de zekerheid in Bosnië, dit scheelt ook nog eens mooi in prijs. We waren net weggereden bij het appartement toen het lampje van de bandenspanning weer ging branden, tweede keer al deze vakantie. Ach, wat wil je ook met al die slechte wegen. Getankt, lucht in de banden en klaar om te gaan. 

We moesten ongeveer 217 KM rijden van ons appartement in Mostar naar het appartement in Budva, volgens GoogleMaps ongeveer 4 á 5 uurtjes. We hadden al gezien dat we de hele weg geen snelweg zouden hebben, dat kon maar één ding betekenen, dit wordt een hele lange rit. Toen we eenmaal uit de stad kwamen, reden we op echt een super mooie route door de bergen met een prachtig uitzicht. In Nederland moet je uitkijken voor andere auto's, hier moest je uitkijken dat er niet uit het niets een koe, geit of zwerfhond op de weg stond. Deze weg duurde zo'n 80 KM. We zijn nog even bij een restaurantje gestopt in Bosnië om wat te eten. Yannic had een omelet en ik een sandwich met heel veel kaas en hele dikke plakken ham. Na 5 minuten was daar uit het niets ineens de grens van Montenegro, hoog in de bergen. Bosnië in was al streng, Bosnië uit ging precies het zelfde. Toen kwam de grens van Montenegro, hier waren ze nog veel strenge. Er stonden zo'n 5 auto's voor ons, maar we hebben er zeker wel 20 minuten gestaan voordat wij aan de beurt waren. Uiteraard moesten we onze id-kaarten laten zien, samen met de groenekaart van de auto, maar ze wilden daarnaast ook nog weten wat we kwamen doen in Montenegro. 

We vervolgenden onze reis richting Budva, vanaf de grens was het nog zo'n 2,5 uur rijden. 45 minuten voordat we bij ons appartement zouden zijn.. FILE! Het was super druk in Kotor, dit gedeelte was ook erg toeristisch. Toen we uit de file kwamen, moesten we nog goed 30 minuten rijden en toen kwam de ellende. Voor mij althans, we moesten helemaal naar boven de berg op. In de derde versnelling naar boven, de stad steeds kleiner zien worden en ik met mijn hoogte vrees. Dit was geen succes, voor mij niet tenminste. Yannic vond het prachtig, het rijden en het uitzicht. 

Het uitzicht vanaf het appartement is prachtig. Het nadeel is we zitten zo'n 10 minuten rijden tot aan het begin van het centrum. Die 10 minuten rijden zijn niet zo erg, Maar dat betekend wel dat we weer de berg af moeten (wat ik overigens minder eng vind dan het omhoog rijden), maar ook de berg weer op moeten. We zitten hier morgen nog de hele dag en woensdag ochtend vertrekken we alweer. Dat betekend dat we nog twee keer de berg af moeten en één keer de berg op. 

We wilden wat gaan eten, beide hadden we alleen nog maar ontbeten, dus we hadden wel zin in iets. We zochten een restaurantje op zo'n 6 minuten rijden, 6 minuten lang nog verder omhoog rijden. Toen we hier aankwamen, bleek dat dit restaurant permanent was gesloten. Yannic zocht een ander restaurantje op, dat nog verder omhoog rijden was. Toen we daar aankwamen zat het restaurant aan de andere kant van de weg en leek ons dit niet wat. We konden niet keren, dus konden we nog verder omhoog doorrijden. We zaten bijna op het hoogste punt. 

We zijn omgekeerd en toen toch maar naar het centrum gereden, onderaan de berg. Hier hebben we een restaurant opgezocht om wat te gaan eten. Ik wilde graag iets met vis, dus besloot een pizza te bestellen met zeevruchten. Ik keek nogmaals naar kaart en besloot toch voor een risotto te gaan met zeevruchten. De ober raadde dit niet aan, waarnaar we beide een spaghetti carbonada bestelden. Deze was niet héél geweldig helaas. 

Toen weer die "enge" berg op naar ons appartement. Nu lekker genieten van een rustige avond en een mooi uitzicht. Morgen optijd opstaan, want we hebben een lange dag voor de boeg.

Hopelijk slapen we goed (de bedden voelen wel wat hard)!